تير ۱۴۰۰

پایگاه خبری زرک ـ کرم‌رضا تاج‌مهر*

نیمای شعر فارسی چه خوب سروده: «یاد بعضی نفرات/ روشنم می دارد/ [...]/ نام بعضی نفرات/ رزق روحم شده است/ وقت هر دل تنگی/ سوی‌شان دارم دست/ جراتم می‌بخشد/ روشنم می دارد.»

در این که یاد بزرگان همواره با ماست شکی نیست اما آیا به قول امروزی‌ها همین «خاطره‌بازی» کافی است؟!