در جامعه‌ای که محور موضع‌گیری و واکنش، رفتارهای هیجانی است، بر اساس قاعده نمی‌توان انتظار رفتار اصولی داشت؛ در چنین جامعه‌ای فاصله‌ی «نام» و «ننگ»، تار مویی است و ممکن است یک شبه شما تبدیل به قهرمان افسانه‌ای یا ضد قهرمانی منفور شوید، چون رفتار شما بر اساس معیار مشخصی ارزیابی و ارزش‌گذاری نمی‌شود و بستگی به این دارد که کجای موج ایجاد شده قرار بگیرید.
کرونا ویروس یک پدیده نادر است که پس از شیوع در کشور چین چند هفته‌ای است که ایران را نیز درگیر خود کرده است. متعاقب شیوع بیماری خطرناک و واگیردار کرونا که ابتدا در قم صورت گرفت بخش اعظمی از استان‌های کشور امروز درگیر آن هستند.
آنچه که پیش از هر نکته دیگری حائز اهمیت است اینکه روند درمان طولانی این بیماری و همچنین واگیردار بودن آن و محدودیت‌های درمانی لرستان ایجاب می‌کند رویکرد پیشگیرانه را در دستور کار قرار دهیم که در قالب خود مراقبتی باید از سوی فرد فرد مردم استان رعایت شود. در خانه ماندن امروز کلید واژه‌ای است که در حوزه پیشگیری مورد تاکید قرار گرفته است.
سنت کهن پنجشنبه آخر سال را امسال، نه بر سر مزارها بلکه در منزل برگزار کنیم.
در روزهای آتی به پنجشنبه آخر سال می‌رسیم و سنت دیرینه و کهن ایرانی است که در این روز در هر سال، بر سر مزار رفتگان و درگذشتگان حاضر می‌شویم و یاد و خاطره آنها را گرامی می‌داریم. اما امسال وضعیت ما متفاوت است؛ کشور در حال دفاع بیولوژیکی همه‌جانبه در برابر حمله ویروس کووید ۱۹ از خانواده کروناویروس (coronavirus) است.
هر روز شاهد افزایش آمار مبتلایان کرونا در استان لرستان هستیم. بر اساس آخرین آمار اعلامی از سوی وزارت بهداشت، از ظهر دیروز تا امروز جمعه ۱۶ اسفند، ۱۲۳۴ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شده و در مجموع تعداد این بیماران در کشور به ۴هزار و ۷۴۷ نفر رسیده است.
چند روز پیش در حال پیاده‌روی در شهرم بودم که نسیمی بهاری وزید، نگاهی از سر شوق برای آمدن بهار به آسمان انداختم که دستکشی رها در باد، برق از سرم پراند!
دستکش پلاستیکی یک بار مصرف که رها بودن و پروازش را در هوایی بهاری به رخ من می‌کشاند!
شوق آمدن بهار تبدیل به بغضی در گلو شد...
چقدر مشتاق بودم بدانم دستکش متعلق به چه کسی است! یک فرد بازاری، دکتر، دانشجو، کودک، نوجوان، پیر، کهنسال، یا یکی از هم سن و سال‌های خودم!
جالب بود باد چنان دستکش را پر کرده بود انگار داشت برای مردم دست تکان می‌داد و پوزخند که من سرشارم از ویروس؛ و رها بالای سر شما!
به بهانه مبارزه با کرونا به این مهم می‌پردازیم چگونه می‌شود بر مشکلات فائق آمد؟ این سوالی است که همه، این روزها و در زمانه بحران از خود و دیگران می‌پرسند و همه به نوعی منتظر یک اتفاق خارق‌العاده از جانب دیگران و نیروهای غیبی هستند که یکباره همه چیز سر و سامان یافته و همه امورات و بخش پیرامون زندگیمان خیلی سریع به حالت قبل برگشته و روز از نو و روزی از نو و مجدد دنبال میل و خواست‌های شخصی برویم.
کرونا همان سنگ محکی است که عیار خیلی‌ها را مشخص می‌کند. از فرشتگان عاشقی که این روزها شاهد رقص خسته اما زیبای‌شان در جبهه سلامتیم تا سیاه‌رویانی که سوداگر جان انسان‌ها می‌شوند و سیاه‌بازانی که اینک در آزمونی حقیقی، نمی‌توانند در پناه هیچ شعاری پنهان بمانند.
می‌گویند الکل، مایع ضد عفونی، ماسک، دستکش، سطل زباله در دار و اینجور چیزها...
شوخی نیست بحث مرگ و زندگی‌‌ست. حالا خودم بدرک اما اطرافیان. اما آدم‌هایی که با آنها زندگی می‌کنم.
باید نسبت به همه‌شان مسئول باشم. باید همه دستورات درست وغلط و متناقض فضای مجازی را رعایت کنم.
باید به پیامک‌های بهداشتی که از درو دیوار می‌بارد توجه کنم.
با ترس و لرز از خانه بیرون می‌زنم.
داروخانه اول، آقا از این الکل‌های اسپری دارید؟
طرف با نگاه عاقل اندر سفیه فوری متوجه می‌شود چقدر به عقب مانده‌ها شبیه هستم.
به همین خاطر با لبخند ژوکندش می‌گوید: نخیر!
این روزها ترس و نگرانی را می‌شود در چهره‌ی تک تک مردم دید. ترس از کرونا، ویروس جدیدی که زندگی همه را تحت تأثیر قرار داده و اندک آرامش و نشاطی را که در جامعه بود را هم گرفت...
خیلی‌هایمان خودخواسته یا ناخواسته خانه نشین شدیم و روال عادی زندگیمان تغییر کرده است. شاید نکات زیر کمک کند تا بتوانیم این روزهای سخت را کمی راحت‌تر بگذرانیم:
