برای فرشید نظری و چهل روز جای خالی‌اش

پايگاه خبري زرك ـ  شیرزاد بسطامی*

اداره مالیات به زعم من دانشگاه است. کمک ممیز، ممیز، رییس گروه، رییس امور...

با کلی آزمون کتبی و شفاهی و کلاس آموزشی، هر کس و هر کجای سلسله مراتب اداره مالیات که باشی باز نیاز به خواندن داری که بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های به روز را مطلع شوی، و احاطه کنی بر مالیات و قوانین آن؛ بر این باورم رعایت سلسله مراتب اداری ارتقاء، آیینه‌ایست در مقابل آگاهی محوری نیروهای انسانی آن.

طول می‌کشد که یک نیروی تازه استخدام، بشود فرشید نظری! کلی کتابِ خوانده می‌خواهد(سواد مالیاتی) و تجربه، که  سرمایه علمی یک اداره تخصصی شوی.

همه اینها یک روی سکه است درک شرایط اقتصادی و اجتماعی مودی، رافت، انسانیت و گذشت روی دیگر سکه، اینکه بتوانی میان مطالبات سازمانی و مردمی امتزاجی شوی که هم نخبه اداره باشی و هم موضوع تحسین مردمی که با آنها در مراوده‌ای و شانه‌ای برای درد دل همکارانی که همه، تو را با نام کوچکت صدا می‌کنند(فرشید!)کار ساده‌ای نیست. شاید بخاطر همه اینهاست که کارکنان اداره مالیات وقتی از کنار اتاق فرشید نظری می‌گذرند کلاه احترام را از سر دلشان بر‌می‌داند و وقتی که عکس‌های  به در و دیوار چسبیده‌اش را نگاه می‌کنند حلقه اشکی در چشمانشان می‌نشیند، خیلی از همکاران فرشید را معلم می‌دانستند چرا که عالم بود به مالیات؛ بسیاری او را تجسم اخلاق و وظیفه می‌پنداشتند چون انسان بود.

به هر حال؛ از صندلی خالی فرشید نظری در هیات حل اختلاف ۴۰ روز گذشت شاید سالها بگذرد شاید شاید آدم‌های زیادی بیایند جای او بنشینند و بروند اما در دل همه افراد خانواده مالیاتی لرستان، همیشه یک صندلی خالی هست که کسی روی آن نمی‌نشیند و آن جای فرشید نظریست./

* روزنامه نگار/ مدير روابط عمومي اداره كل امور مالياتي لرستان