درختانی که ذبح می‌شوند...

پایگاه خبری تحلیلی زرک ـ فاطمه عاله‌پور

نوشته بود:

می‌خواهم یک باغ رویایی را برایتان توصیف کنم. یک باغ انار که مال پدربزرگم است. یک باغ قشنگ، پر از گل‌های رنگارنگ...

برایش نوشتم: چقدر مشتاقم روزی باغ پدربزرگت را از نزدیک ببینم و یک هفته بعد... تصویر و فیلم درختانی را برایم فرستاد که سر بریده شده بودند‍!

روایتی واقعی و ملموس از نامه نگاری یک مربی و شاگردش بود که برای بسیاری از ما روایتی تکراری و اندوهناک است....

همیشه می‌گوییم زندگی را یاد گیریم از درخت! اما همواره گوشمان می‌شنود خبرهایی از سربریدن درختانی که به ما جان و نان می‌دهند!

چرا درختانی که میوه‌ی عمر و زندگی یک کشاورز هستند، بخاطر جهالت و حماقت در کمال ناباوری سر بریده می‌شوند و قربانی امیال و عقده‌های شخصی می‌گردند!

کمتر از یک هفته می‌شود که ۴۵۰درخت در یکی از روستاهای نزدیک شهرمان شبانه با اره‌ی خصومت و نادانی از زندگی ساقط شدند، البته فقط زندگی درختان از بین نرفت، بلکه وسیله‌ی کسب درآمد چند خانواده نیز از بین رفت.

در شرایطی که همه برای مظلومیت زمین و محیط زیست فریاد برآورده‌ایم،  بیخ گوشمان هر ساله چندین مورد از این جنایت‌ها در حق زمین و درختان اتفاق می‌افتد.

بار اول نیست که خبرنگار صدا و سیمای ما با چهره‌ای گرفته مصیبت کشاورزانی را روایت می‌کند که ثمره‌ی عمرشان را یک شبه افرادی با خیالی آسوده از بین برده‌اند و در دلشان طبل شادی می‌کوبند که ما می‌توانیم و بازهم تکرار می‌کنیم.

و باز هم تکرار می‌شود این بار نه در باغستان انار پدربزرگ مریم که در روستایی دیگر باز هم درختانی به زمین می‌خورند و کمر کشاورزی دیگر می‌شکند اگر مسئولان قضایی ما برخورد و مجازاتی سخت برای چنین افرادی در نظر نگیرند.

ریشه کن ساختن جهل و نادانی نیاز به تلاشی همه جانبه دارد.

تا روزی که دستانی پر جُرم،  بی‌رحمانه درختان را سر می‌برند، این زشتی را می‌نویسیم؛ انجمن‌ها و نهادهای مردمی آن را جار می‌زنند و امیدواریم مسئولان با برخوردهای قاطع‌تر مانع سربریدن درختان و نابودی سرسبزی و خرّمی طبیعت دیارمان باشند.