از «خادمی» چه می‌ماند؟!

پایگاه خبری تحلیلی زرک ـ کرم‌رضا تاج‌مهر

بررسی عملکرد و دستاوردهای استانداران اخیر لرستان نیازمند بررسی همه‌جانبه است؛ اگرچه به صورت کلی می‌توان گفت در مجموع اتفاق خاصی در استان رخ نداده و همه‌ی آمارها نشان‌دهنده‌ی این مسأله هستند. اوج‌گیری شاخص فلاکت، افزایش فقر و بیکاری و خالی‌تر شدن سفره‌ی لرستانی‌ها مصداق‌های بارز اثبات این موضع هستند.

با این همه هر کدام از استانداران سال‌های اخیر، دستاوردهایی داشته‌اند که البته در قیاس با عقب‌افتادگی‌های تاریخی لرستان و اوضاع اقتصادی و اجتماعی این استان نمی‌توان آن‌ها را دستاورد محسوب نمود.

هدف ما در این مقال کوچک، بررسی همه‌جانبه‌ی عملکرد استانداران سال‌های اخیر لرستان نیست، به این دلیل که انجام این امر نیازمند دسترسی به آمار و ارقامی است که برای نگارنده امکانپذیر نیست. تازه در صورت دسترسی هم بحث قابل اعتماد بودن این آمار و ارقام مطرح می‌شود. امروز تفاوت آمار دولتی و غیردولتی بر همگان آشکار و مبرهن است و متاسفانه هر چه جلوتر آمده‌ایم هم تناقضات بیشتر شده و هم اعتماد عمومی نسبت به ارائه‌ی آمار کاهش پیدا کرده است. بر همین اساس ناچار باید از دیدگاه عمومی و بر اساس عملکرد ملموس و بیرونی این موضوع مورد بررسی قرار گیرد.

هر زمان نام «حسین صابری» به میان می‌آید، بلافاصله اذهان عمومی به سمت زیرگذرهایی سوق داده می‌شود که در زمان مسئولیت وی در مرکز استان احداث گردیدند. جدا از اصولی بودن یا نبودن این زیرگذرها، آنچه همزمان در مورد آن بحث می‌شد و هنوز می‌شود، این موضوع بود که آیا ساخت زیرگذر در حوزه‌ی مسئولیت استاندار است، یا شهردار؟! و بر همین اساس آیا می‌توان از این قبیل پروژه‌ها به عنوان عملکرد یک استاندار یاد کرد؟! هر چه هست نام «صابری» با این پروژه‌های کوچک شهری پیوند خورد و این دو همدیگر را به یاد می‌آورند.

«حبیب‌الله دهمرده» با تبلیغات قابل‌توجهی جانشین صابری شد؛ حتی قبل از اینکه به استان بیاید و فقط خبر آمدن او به لرستان بر سر زبان‌ها افتاده بود، این تبلیغات به راه افتاد و تصور این بود که با وجود او و توانایی‌هایش استان لرستان دچار دگرگونی و تغییر وضعیت مثبت خواهد شد. «دهمرده» عمگراتر از «صابری» بود و منتقدینش را به کارهایی که در سایر استان‌ها از جمله سیستان و بلوچستان انجام داده بود حواله می‌داد و تعدادی بر اساس توصیه‌ی او به دیدن این پروژه‌ها هم رفتند.

«حبیب‌الله دهمرده» دستگاه‌های اجرایی را پای کار آورد و بام شهر خرم‌آباد را احیاء نمود. بر اساس آنچه خودش گفت او این کار را صرفا با به کارگیری پتانسیل‌های بلااستفاده‌ی درون‌استانی انجام داد و بدون شک اگر دوران مسئولیت او در لرستان ادامه پیدا می‌کرد، وضعیت کنونی بام خرم‌آباد به گونه‌ی دیگری بود و چه بسا پروژه‌های دیگری نظیر آن هم شکل می‌گرفت. دست‌کم فعالان گردشگری و البته محیط زیست لرستان قدردان او برای ساماندهی مدبه‌کوه هستند.

با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، «هوشنگ بازوند» به عنوان استاندار جدید لرستان معرفی شد. ویژگی بارز بازوند، ساماندهی تیم خبری و تبلیغاتی با نفرات قابل توجه بود؛ به شکلی که مدام او در رسانه‌ها حضور داشت و حضورش را در واقع به ضرب رسانه تحمیل می‌کرد و مدام نامش بر زبان‌ها و تمثالش در اذهان بود. فعالان محیط زیست و گردشگری انتظار داشتند او پروژه‌ی نیمه‌تمام بام خرم‌آباد را تکمیل نماید، اما برعکس تصوری که وجود داشت، او ذهن و توانش را درگیر این پروژه نکرد و تمرکزش را جاهای دیگری برد.

او خوب می‌دانست که در نهایت بام خرم‌آباد تا همیشه نام «دهمرده» را با خودش یدک می‌کشد و تلاش او برای تکمیل این پروژه هم چیزی را عوض نخواهد کرد. بازوند طرح‌های عمرانی و گردشگری و زیرساختی خوبی در نظر داشت که عمر نسبتا کوتاه مسئولیت او در استان مجال پرداختن به آن‌ها را نداد. احداث «سافاری‌پارک» یکی از این پروژه‌ها بود که با وجود انجام مقدمات و باز شدن پای سرمایه‌گذار، بلاتکلیف ماند و به ثمر ننشست.

پررنگ‌ترین اتفاق دوران استانداری «بازوند»، احیاء و تعیین تکلیف مجتمع  «کشت و صنعت» لرستان بود که بعد از سال‌ها بلاتکلیفی، دست به دست شدن و البته سوءاستفاده، به سرانجام رسید و به سرمایه‌گذار جدید غیربومی سپرده شد. خوشبختانه سرمایه‌گذار جدید با جدیت در حال کار است و احیاء این پروژه و پتانسیل نوید روزهای بهتری در حوزه‌ی اقتصاد و اشتغال استان می‌دهد.

پس از رفتن «بازوند» به استان کرمانشاه، جایگزین او که کمتر شناخته شده بود از استانی آمد که پای مدیران دیگری را هم از آنجا به لرستان باز کرد و کماکان این انتقال یک طرفه از این مبدأ در جریان است. «سید موسی خادمی» از نیمه‌ی سال ۹۶ به لرستان آمد و به نظر می‌رسد تا پایان عمر دولت روحانی او در این سمت باقی بماند و دولت تن به جابجایی مدیران و استاندارانش ندهد.

«خادمی» برعکس بازوند، اهل خودنمایی و ظاهر شدن در انظار نیست و به ندرت خبری از او در رسانه‌های مختلف دیده و شنیده می‌شود. اینکه این ویژگی را به حساب اهل قیل و قال نبودنش بگذاریم یا کم‌کاری و نبود خبر فعالیت او، موضوعی است که شاید نتوان در زمان حال جوابی برایش پیدا کرد. اما چیزی که معلوم است، بر اساس نوع رویکردی که در بررسی کارنامه‌ی استانداران پیش از او داشتیم، می‌توان گفت او تا به امروز نتوانسته یادگار و جای پای روشن و پررنگی از خودش به جای بگذارد؛ مگر اینکه در مدت زمان باقی‌مانده از دوران مسئولیتش که چندان هم نیست، معجزه‌ای رخ بدهد. اگرچه با وجود شرایط اقتصادی حال حاضر کشور، می‌توان گفت زیرساخت هیچ معجزه‌ای فراهم نیست و حتی خود دولت هم تمام تلاشش این است که مدت زمان باقی‌مانده را به نحوی مدیریت کند که پیشامد تازه‌ای گریبانگیرش نشود./