خرداد ۱۴۰۴

نویسنده: نسرین دالوند | پایگاه خبری زرک
به گلزار شهدا رسیدیم؛ درست موقع نماز. جمعیت زیادی منظم و آرام در صف‌های نماز ایستاده بودند و فقط صدای امام جماعت به گوش می‌رسید. من و خواهرم هم سریع خودمان را در صف زنان جا دادیم و به نماز ایستادیم.

نماز که تمام شد، مداح شروع به نوحه‌خوانی کرد. چشمم به زن سیاه‌پوشی افتاد که دو نفر دست‌هایش را گرفته بودند. با صدایی آرام و بی‌حال، رو به عکس "شهید ابوذر مرادی‌فرد" گفت: "روله‌ مهربانم!" (فرزند مهربانم!). همین که ناله‌اش را شنیدم، دلم شکست و اشکم سرازیر شد.