بهمن ۱۳۹۹

پایگاه خبری زرک ـ آذر نوری*

هیچ‌گاه خیال نمی‌کردم از دیدن تبر که سینه سپر کرده و بادی به غبغب انداخته و با گام‌های بلند به سوی ما میاید، تا این حد خوشحال شوم. عمری من و تبر سایه هم را با تیر می‌زدیم. اصلاً به خون هم تشنه بودیم. دو دو تایمان هرگز چهار نمی‌شد و جمع‌مان با منهای آن دیگری به انتهائی مرگبار می‌رسید.