ارديبهشت ۱۳۹۹

علي زمانيان* ـ زرك

معلم، دانش‌آموزش را از جهان تنگ و کوچک بیرون می‌آورد. دست‌هایش را در دستِ جهانی فراخ‌تر می‌گذارد و او را با دنیایی آشنا می‌کند که پیش از این، از آن آگاهی نداشت.

معلم، چونان دهقانی دل‌سوز، دشت آماده‌ی ذهن دانش‌آموز را بذر می‌پاشد و با حوصله از جویبار دانش، آبیاری‌اش می‌کند تا به چشم اندازی سبز و مزرعه‌ای مملو از درختان پرثمر تبدیل گردد.