حفظ و توسعه صنایع دستی
حفظ و توسعه صنایع دستی
راه‌حل‌های حفظ صنایع دستی و اقدامات برای توسعه بیشتر آن، به‌طور سیستماتیک در قانون حفظ و توسعه صنایع دستی مورد توجه قرار گرفته است.
به گزارش زرک، افشین باباحسینی پژوهشگر صنایع دستی در یادداشتی برای آوای کاسیان نوشت: صنعتگران، به‌عنوان حاملان مهارت‌های سنتی صنایع دستی، محصولات صنایع دستی و خودِ این صنایع به‌عنوان یک فعالیت، بخشی از هویت ملی و منطقه‌ای، میراث فرهنگی و هویت اجتماعی ما هستند.
راه‌حل‌های حفظ صنایع دستی و اقدامات توسعه آن به‌طور نظام‌مند در قانون یادشده لحاظ شده‌اند. این قانون، همه نهادهای فعال در حوزه صنایع دستی را در نظر می‌گیرد، انتقال منظم دانش، مهارت‌ها و توانایی‌های صنایع دستی را تسهیل می‌کند، از تولیدات باکیفیت حمایت کرده و شبکه‌های متقابل را ترویج می‌دهد.
کسانی که از محیط‌های حمایتی صنایع دستی، مراکز صنایع دستی و سازمان‌های مربوط پشتیبانی می‌کنند، فعالیت‌های مرتبط با حفظ و توسعه این حوزه را تقویت می‌نمایند و اقدامات قانونی و اجرایی، از جمله ارائه مشوق‌های مالی توسعه، را برای آن تعیین می‌کنند.
رشته‌های صنایع دستی
ثروت و تنوع دانش، مهارت‌ها و توانایی‌های صنایع دستی در کشور قابل توجه است. تاکنون بیش از ۲۵۰ رشته صنایع دستی شناسایی شده و رشته‌های جدید نیز در حال توسعه هستند. این فهرست طولانی و متنوع، نشان‌دهنده سنت غنی دانش و مهارت‌های صنایع دستی، حضور پررنگ آن‌ها در جامعه و نقش آن‌ها در هویت فرهنگی، ادغام بین‌نسلی و فرصت‌های آینده است.
«رشته صنایع دستی» اصطلاحی محدودتر برای نوع خاصی از فعالیت‌های صنایع دستی است که بر پایه نوع خاصی از دانش و مهارت تعریف می‌شود.
توصیف یک رشته خاص صنایع دستی شامل ارزیابی دانش، مهارت و توانایی‌ها، حفظ تمایز فرهنگی منطقه‌ای، حفاظت از میراث فرهنگی، ایجاد هویت اجتماعی، پیشرفت اقتصادی ـ اجتماعی، ادغام بین‌نسلی، یادگیری مادام‌العمر و تأثیر بر گردشگری است.
اقدامات برای حفظ و توسعه صنایع دستی عبارتند از:
- حفظ و توسعه یکپارچه صنایع دستی در سطوح ملی، منطقه‌ای و محلی؛ از جمله تدوین برنامه جامع برای این امر؛
- صدور گواهینامه محصولات صنایع دستی (نشان ملی مرغوبیت کالا، مهر اصالت، برندینگ، نشان تجاری و...)؛
- انتقال دانش، مهارت و توانایی‌ها از طریق آموزش و طرح‌های آموزشی صنایع دستی؛
- انجام وظایف مروجان محیط‌های حمایتی صنایع دستی، شبکه‌سازی و تعامل آن‌ها با صنعتگران؛
- توسعه رشته‌ها و ترویج کارآفرینی در حوزه صنایع دستی؛
- حفظ و شناسایی صنایع دستی معتبر، رشته‌ها و صنعتگران ـ به‌ویژه صنعتگران ممتاز؛
- ترویج خلق هنری معاصر در تولیدات صنایع دستی؛
- ادغام صنایع دستی در خدمات و محصولات گردشگری؛
- افزایش اشتغال در حوزه صنایع دستی؛
- شبکه‌های بین‌نسلی و یادگیری مادام‌العمر در صنایع دستی؛
- توسعه مشوق‌های مالی و سایر اقدامات حمایتی؛
- بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در بسته‌بندی، برندینگ و طراحی صنعتی محصولات؛
- جذب گردشگر و ایجاد بازار فروش برای صنایع دستی؛
- کاهش هزینه‌ها، صرفه‌جویی در زمان و شناسایی خلاقانه ظرفیت‌های پنهان گردشگری و صنایع دستی؛
- طراحی و بسته‌بندی خلاقانه محصولات؛
- الکترونیکی شدن فرایندهای گردشگری و صنایع دستی؛
- ایجاد حلقه بازخورد برای ارزیابی کیفیت خدمات این حوزه؛
- تولید محتوای دیجیتال مرتبط با گردشگری؛
- تولید خلاقانه صنایع دستی؛
- تغییر کاربری‌ها برای رونق صنایع دستی؛
- بسترسازی برای تولید روزآمد و مبتنی بر فناوری؛
- شکل‌گیری و توسعه اکوسیستم کارآفرینی در گردشگری با اولویت الکترونیک؛
- تقویت مراکز رشد فناوری و گردشگری با رویکرد توسعه صنایع دستی؛
- بازاریابی و بازارسازی شرکت‌ها با تکیه بر فناوری‌های صنایع دستی؛
- حمایت مادی، آموزشی و معنوی از شرکت‌های نوپای حوزه گردشگری؛
- هدایت و حمایت از ایده‌ها برای تجاری‌سازی آن‌ها و ایجاد تسهیلات لازم؛
- ترویج فرهنگ کارآفرینی و ایجاد کسب‌و‌کار در حوزه فناوری‌های گردشگری؛
- حمایت از دانشجویان مستعد غرب کشور در زمینه کارآفرینی و گردشگری؛
- ایجاد بانک ایده‌های مرتبط با محورهای فوق؛
- جلب توجه سرمایه‌گذاران به ایده‌های این حوزه و ایجاد زنجیره‌ای که منجر به افزایش اشتغال، تولید و سود اجتماعی ـ مالی شود؛
- توسعه فضای تعامل، هم‌فکری و خلاقیت در حوزه گردشگری غرب کشور؛
- ایجاد امکان ارتباط میان افراد خلاق، ایده‌پرداز و تولیدکننده با نهادهای حاکمیتی و غیردولتی.
پایان پیام/
مقاله
یادداشت
گزارش
گفتگو
پربیننده‌ترین خبرها
