دکتر تبسم زواره ای؛ قهرمان یا ضد قهرمان!

در جامعه‌ای که محور موضع‌گیری و واکنش، رفتارهای هیجانی است، بر اساس قاعده نمی‌توان انتظار رفتار اصولی داشت؛ در چنین جامعه‌ای فاصله‌ی «نام» و «ننگ»، تار مویی است و ممکن است یک شبه شما تبدیل به قهرمان افسانه‌ای یا ضد قهرمانی منفور شوید، چون رفتار شما بر اساس معیار مشخصی ارزیابی و ارزش‌گذاری نمی‌شود و بستگی به این دارد که کجای موج ایجاد شده قرار بگیرید.

تا همین یک ماه پیش، پزشکان الگوی تمام‌عیار فرار مالیاتی محسوب می‌شدند و دولت برای وادار کردن آن‌ها به استفاده از کارتخوان دست به دامن مصوبه‌ی مجلس شد و اعلام کرد: «آن‌طور که بررسی بودجه‌های سنواتی از جمله بودجه ۹۸ نشان می‌دهد، دست‌کم یک اختلاف ۶ هزار میلیارد تومانی بین مالیاتی که باید از پزشکان گرفته شود و مالیاتی که پرداخت می‌کنند وجود دارد [...] در صورت جلوگیری از فرار مالیاتی پزشکان حداقل حدود ۶۵۰۰ تا ۸۰۰۰ میلیارد تومان به درآمدهای کشور اضافه می‌شود.» (ایسنا به نقل از اقتصاد ۲۴).

البته فقط همین نبود؛ با جستجویی ساده در اینترنت متوجه موجی از نارضایتی جامعه از تشخیص اشتباه پزشکان تا تمرکز آن‌ها بر برج‌سازی و ثروت‌اندوزی‌شان می‌شوید و متوجه خواهید شد آنچه در مورد این قشر وجود دارد، بیشتر منفی است. از آن طرف در سال‌های اخیر آنچه همواره نام پرستاران را در خبرها بر سر زبان‌ها انداخته، تأخیر در پرداخت کارانه‌شان بوده و وعده‌هایی که در این راستا به آن‌ها داده شده و البته هنوز هم آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

شیوع ویروس کرونا در کشور اما ورق را برگرداند و پزشکان و پرستاران، یک شبه تبدیل به قهرمانان خط مقدم مبارزه با این کرونا شدند و موجی از حمایت از آن‌ها آنچنان همه جا را درنوردید که همان آدم‌های منتقد برای تجلیل از پزشکان و پرستاران از همدیگر سبقت می‌گیرند و دعایشان می‌کنند. فاصله‌ی زمانی این دو رویکرد متفاوت، کمتر از یک ماه است و البته بر اساس آنچه که در مورد هیجانی بودن جامعه اشاره شد معلوم نیست یک ماه دیگر کدام رویکرد حاکم شود.

طبیعی است که در چنین جامعه‌ای تحمل انتقاد و شنیدن حرف حق پایین است. دکتر تبسم زواره‌ای متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری است که به واسطه‌ی حرف‌هایی که از سر دلسوزی در رابطه با کرونا گوشزد نمود، اخیراً با هجمه‌های وسیع و دامنه‌داری مواجه شده است. این در حالی است که بسیاری از هجمه‌کنندگان نمی‌دانند این پزشک متخصص و متعهد یکی از معدود پزشکانی است که بی‌هیچ منت و تبلیغی در بسیاری از موارد ویزیت رایگان انجام می‌دهد و حتی پول داروی بیماران نیازمند را هم شخصاً پرداخت می‌کند.

جالب است بدانید که همواره تعداد زیادی از بیماران او از شهرستان‌های اطراف خرم‌آباد و به ویژه از الشتر هستند که هرگز دست رد به سینه‌ی هیچ کدام‌شان نزده و صرفاً به این دلیل ساده که از شهرستان دیگری آمده‌اند، حتی بدون داشتن نوبت قبلی آن‌ها را ویزیت کرده و در بسیاری از مواقع هزینه‌ای هم از آن‌ها دریافت نکرده است.

جالب‌تر اینکه او در حال حاضر تمام‌وقت به بیماران کرونایی خدمات پزشکی ارائه می‌دهد و بدون هیچ ترس و واهمه‌ای به معنای واقعی در خط مقدم مبارزه با این ویروس است و در این مسیر قدم در عرصه‌هایی می‌گذارد که کمتر پزشکی ریسک حضور در آن‌ها را به جان می‌خرد. حتی قبل از شیوع کرونا هم او به واسطه‌ی تخصصی که دارد و تعهدی که همواره برای خودش قائل است، هرگز از پذیرش بیمارانی که از مرکز مشاوران بیماری‌های رفتاری به او معرفی می‌شوند سر باز نزده و تنها پزشکی است که همه‌ی توانش را صرف خدمت به آن‌ها کرده و به صورت رایگان به درمان‌شان مشغول بوده است.

حالا او مرکز هجمه‌هاست و هجمه‌کنندگان، هم بر خدمات مؤثر و انسانی او چشم بسته‌اند و هم به واسطه‌ی صداقت و صراحتش در به صدا درآوردن اعلان خطر برای جامعه و به چالش کشیدن رفتارهای خطرساز در این موقعیت خطیر، با برداشت غلط از حرف‌هایش، او را در حیطه‌ی توهین به اقوام به چالش کشیده‌اند و بخشی از جامعه را بر علیه‌اش شورانده‌اند تا افرادی که او را نمی‌شناسند به خودشان اجازه دهند او و خانواده‌اش را آمال توهین و تهمت قرار دهند. آنچه بیش از هر چیز دیگری مهم است این است که فارغ از هر گونه جانبداری و داوری در مورد او و صحبت‌هایش، به حاشیه بردن او در این موقعیت به واسطه‌ی واقعیت‌های تلخی که برملا نموده، نه تنها منصفانه نیست بلکه می‌تواند بر کارایی مثبت او اثرگذار باشد و بخشی از توان او را به هدر بدهد.

هم ما و هم مطمئناً این پزشک دلسوز و مردمی هرگز موافق توهین به هیچ قوم و قشری نیستیم و آنچه مهم است انسانیت آدم‌هاست و نه ایل و تبار و جغرافیای محل سکونت‌شان. همان طور که اشاره گردید این رفتار نیز قبل از هر چیز ناشی از ساختار خاص جامعه است؛ بنابراین مورد اخیر، اولین مواجهه و کشمکش نبوده و چنانچه وضع به همین منوال باشد، آخرینش هم نخواهد بود. شرایط موجود و تعصبات غیرضروری باعث می‌شوند اقشاری از جامعه در هر شرایطی بیخودی موضوعات مطرح شده را بلافاصله به اقلیم و نژاد و تبار و ایل و طایفه‌ مرتبط و با متهم کردن طرف به نژادپرستی، مساله را وارد فاز دیگری کنند.

واقعیت این است که همه‌مان لازم است هم آستانه‌ی تحمل‌مان را بالاتر ببریم و هم قومی قبیله‌ای نیندیشیم. مرزهای جغرافیایی و منطقه‌ای تنها اسم‌هایی روی نقشه هستند و برای بهبود عمومی اوضاع زندگی در این خاک نباید این مرزها را ملاک عمل قرار دهیم. بر همین اساس می‌توان گفت رفتارهای پرخطر در هر زمینه‌ای از سوی هر قشری اتفاق بیفتد، سلامت عمومی را به خطر می‌اندازند و به همین دلیل محکوم هستند. بنابراین شایسته است دست‌کم در شرایط حساس کنونی مراقب واکنش‌هایمان به رخدادهای گوناگون و تبعات دامنه‌دارشان باشیم و به صورت کلی هم در برابر انتقادات و گفتنی‌های تلخی که بیان‌شان باعث بالا رفتن آگاهی و نفع عمومی می‌شود، واکنش منطقی و به دور از تعصب نشان بدهیم.

کرم‌رضا تاج‌مهر / پایگاه خبری زرک