برای بدبختی، بی کسی و فلاکت لرستان خون گریه کنیم

سید اصغر قاسمی موسوی*

چند روزی است که خبر صدر نشینی شاخص نرخ فلاکت لرستان دست به دست در بین کاربران فضای مجازی می‌چرخد و تحلیل‌های متفاوتی از این قضیه صورت گرفته، به راستی چرا وضعیت لرستان بدین گونه است؟

آمار بیکاری  و تورم بالا و نبود هیچ شغل و درآمد و یا فعالیت تولیدی عمده لرستان را صدر نشین جدول فلاکت کرده است.

سوال‌هایی که در این رابطه به ذهن می‌رسد آنقدر زیاد است که انسان در مطرح کردن و یا یافتن پاسخ برای آنها سردرگم می‌شود.

با نگاهی اجمالی به وضعیت لرستان و دستگاه‌های مدیریتی استان اگر واقعا شاخص فلاکت در لرستان بالاترین حد ممکن نبود بایستی تعجب ‌کرد،سوالی که در این زمینه بایست پرسید این است که چرا رکورد دار فلاکت نباشیم.

چرا رکوردار فلاکت نباشیم وقتی که برای راه‌اندازی یک کسب و کار فقط و فقط در این استان با هزار و یک مانع و استعلام هزینه‌‌بر مواجه‌ایم.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی جوانان این دیار عمر خود را در راهرو ادارات به دنبال کاغذبازی از دست می‌دهند.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی سن ازدواج در استان به حدی بالا رفته است که دیگر به برخی زوج‌ها نمی‌توان لقب زوج جوان داد.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم سالیانه صدها نفر از جوانان این دیار  در  شغل کاذب رانندگی ماشین‌های شوتی جان خود را از دست می‌دهند.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی که سرمایه‌گذارنی که به استان می‌آیند را فراری می‌دهند که دیگر پشت سر خود را نگاه نکنند.

چرا رکوردار فلاکت نباشیم وقتی کارخانه‌های تولیدمان یکی پس از دیگری تعطیل شده و جوانان ما آواره شهرهای مختلف کشور در پی لقمه نانی هستند.

چرا  رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی نخبگان استان‌مان به واسطه لابی گری‌های سیاسی مجبور به مهاجرت از استان می‌شوند در جاهای دیگر و برای مرکز و سایر استان‌ها خوش می‌درخشند و  لرستان به پایگاه آزمون و خطای مدیران درجه ۴و ۵ غیر بومی تبدیل شده است.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی که طرح‌های صنعتی و سرمایه گذاران بخش کشاورزی و دامپروری چشم انتظار تخصیص نیم لیتر سهم آب از منابع یکی از پر آب‌ترین استان‌های کشور هستند.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی برای گرفتن تسهیلات بانکی قرض‌الحسنه و غیر قرض‌الحسنه بایست عزای عمومی گرفت و به هزار و یک رابطه متوسل شد.

چرا رکورد دار فلاکت نباشیم وقتی در آمار پدیده‌های شومی چون اعتیاد، طلاق، خودکشی و خود سوزی جز اولین‌ها هستیم.

واقعا با این شرایط چرا بایست رکورد دار فلاکت نباشیم؟

اگر وضعیتی از فلاکت بدتر بود قطعا آن وضعیت نصیب لرستان می‌شد، متاسفانه مسئولان و مدیران غیر بومی استان که تعصبی نسبت به این وضعیت نداشته و ندارند مدیران بومی هم که شاید دل‌شان به حال این وضعیت می‌سوزد از ترس مدیران غیر بومی بالا دستی خود و از دست دادن میزهای پر آب و نان‌شان سکوت پیشه کرده‌اند و لب از انتقاد فرو بسته‌اند، بهتر است دلسوزان لرستان و فرزندان این دیار بیاییم و این خاکی که از آسمان باریده را گِل کرده و همگی در عزای وضعیت لرستان بر سر بگیریم و برای بدبختی، بی کسی و فلاکت لرستان خون گریه کنیم./

* نویسنده