آرامش در دل طوفان: سهم ما چیست؟

یادداشت سردبیر | پایگاه خبری زرک

در روزهایی که جامعه در التهاب است، خیابان‌ها، رسانه‌ها و ذهن‌ها سرشار از هیاهو و نگرانی، شاید مهم‌ترین پرسش این باشد: چگونه از این گردنه‌ی پرفراز و نشیب با سلامت روان عبور کنیم؟

بی‌تردید، آنچه این روزها بسیاری از ما تجربه می‌کنیم، ترکیبی از اضطراب، بلاتکلیفی و خستگی روانی است. اما در همین شرایط، بیش از هر زمان دیگری، نیازمند بازگشت به اصولی هستیم که ما را از فرسایش درونی نجات دهد؛ اصولی ساده اما عمیق، مانند توکل، تعهد و استمرار در مسیر زندگی.

نخست باید بپذیریم که بخشی از آنچه بر ما می‌گذرد، فراتر از دایره‌ی کنترل ماست. در چنین مواقعی، توکل به خدا نه‌تنها پناهگاهی معنوی، بلکه ابزاری کارآمد برای حفظ تعادل روانی است؛ ابزاری که به ما می‌آموزد بخش‌هایی از بار سنگین نگرانی‌ها را به دست او بسپاریم و بر آنچه در کنترل ماست، متمرکز شویم. کنار این توکل، اما عقل و عمل نیز حکم می‌کنند که اگر کمترین امکانی برای کمک داریم ـ در هر جایگاه و نقشی ـ از آن دریغ نکنیم.

و اگر امکان دخالت مستقیم در تحولات را نداریم، آن‌گاه بهترین پاسخ، پایبندی به مسئولیت فردی است. ادامه‌ی درس، کار، برنامه‌های روزانه و مراقبت از سلامت روان، نه‌تنها فرار از واقعیت نیست، بلکه شکل خردمندانه‌ای از مقاومت مدنی و انسانی است. این مسیر اگرچه ساده به‌نظر می‌رسد، اما تأثیر آن در بلندمدت، بسیار عمیق‌تر از واکنش‌های مقطعی و هیجانی است.

نباید اجازه دهیم اضطراب این روزها، ما را به سمت انفعال بکشاند. ترک برنامه‌ها، رها کردن مسیر، یا غرق شدن در اخبار نگران‌کننده، در ظاهر ممکن است به آرامش آنی منجر شود، اما در واقع آغاز دوره‌ای از فرسایش روانی و پشیمانی است که آثارش تا مدت‌ها باقی می‌ماند.

پیشنهاد ما ساده اما جدی است: در همین وضعیت، با همان توان اندک، کار درست را انجام دهید. حتی اگر حال خوبی ندارید، حتی اگر انرژی‌تان تحلیل رفته، استمرار در مسئولیت‌های روزمره می‌تواند بهترین سپر در برابر فروپاشی روانی باشد. این "کار درست لحظه" می‌تواند شامل کارهایی به‌ظاهر ساده باشد: مطالعه کتابی که مدت‌هاست کنار گذاشته‌اید، گذراندن وقت با خانواده، کمک به همسایه‌ای که نیاز به یاری دارد، یا حتی اختصاص دادن زمانی مشخص برای مدیتیشن و آرامش.

شاید بهتر باشد وضعیت فعلی را به چهارشنبه‌سوری‌ای طولانی تشبیه کنیم؛ پر سر و صدا، پر التهاب، اما گذرا. آنچه اهمیت دارد، آن است که آتش بیرون، شعله‌ی درون‌مان را خاموش نکند. و این ممکن نمی‌شود، مگر با حفظ تمرکز، تلاش روزمره، و باور به افق‌های روشن‌تر. وظیفه ما در پایگاه خبری زرک نیز همین است: تلاش برای روشنگری، حفظ آرامش و ارتقای امید، حتی در دل تاریک‌ترین اخبار.

در نهایت، فراموش نکنیم: ما تنها نیستیم. همه زیر یک آسمان زندگی می‌کنیم و دردهای مشترکی داریم. امید مشترک نیز داریم: بازگشت آرامش، ثبات و فردایی بهتر. این امید، تنها زمانی به واقعیت می‌پیوندد که لحظه به لحظه، هر یک از ما، سهم خود را ایفا کنیم.

با آرزوی سلامتی، روشن‌بینی و استقامت برای همه‌ی شما.

پایان پیام/