اپلیکیشن‌ها آدمند و بعد از شیفت‌ دیلیت‌کردن، از دست شما خودشان را می‌آزارند!

ستاره رحيمي* / زرك

آدم‌هایی هستند که آدم‌های دیگر را مثل یک افزونه یا اپلیکیشن در زندگی‌شان نصب می‌کنند؛ این اپ خوشگذرانی، این اپ قدرت، این اپ پول، این اپ مهمانی‌رفتن، این اپ پُز دادن، این اپ آشنا داشتن، این اپ مطلب چاپ کردن، این اپ معاشرت با فلان‌ نویسنده، این اپ خوشگذرانی با فلان پولدار، این اپ آشنایی با فلان آدم مشهور، این اپ ملاقات با فلان سیاستمدار، این اپ اسپانسر گرفتن برای کار، این اپ آشنایی با فلان ناشر، این اپ جا توی شمال و کردان داشتن، این اپ آشنا واسه بلیط پرواز گرفتن داشتن، این اپ ترقی، این اپ وام، این اپ سفر، این اپ خودنمایی، این اپ فلان، این اپ کوفت و...!

این آدم‌ها بعد از این‌که استفاده‌شان از شما تمام شد به این دلیل که فضای زیادی را اشغال کردید شما را ابتدا آن‌اینستال و سپس پاک می‌کنند.

یک مدل بسیار زشت و چرک این حذف و اضافه این است که به یکی بگویید دوستش دارید یا این حس را در او ایجاد کنید صرفا جهت منافع کوتاه مدت‌تان و یا خودخواهی و نه از روی احساس واقعی.

شما که کارتان تمام شد، اپ بلااستفاده را پاک می‌کنید اما آن اپ بدبخت حس می‌کند «باگ» آفرینش است.

اگر به همه چیز به عنوان یک افزونه‌ی کاربردی و منفعت‌طلبانه نگاه می‌کنید، لطفا به این اپلیکیشن‌ها نگویید دوست‌شان دارید.این احساس را در آنها ایجاد نکنید.

اپلیکیشن‌ها آدمند و بعد از شیفت‌ دیلیت‌کردن، از دست شما و آن ایام که استفاده‌ی ابزاری ازشان کرده‌اید خودشان را می‌آزارند و ذره‌ذره دق ‌می‌کنند؛ چون می‌دانند آنان به عنوان یک اپ مصرف‌شده، دیگر روی هیچ آدمی درست نصب نمی‌شوند و می‌بینند که شما هر چند وقت یک‌بار ویندوزتان را عوض می‌کنید و به‌روز می‌شوید و عین خیالتان هم نیست که چه بر سر اپ قبلی‌تان آمده...

* روانشناس