نویسنده: زهرا نیازی / تحریریه زرک [1]
کوهدشت این روزها با بحرانی مواجه است که جان جوانانش را می‌گیرد؛ خیابان‌هایی که به جای مسیر زندگی، به میدان مسابقه‌ی مرگ تبدیل شده‌اند، در حالی که هنوز می‌توان برای نجات نسلی خاموش‌شونده کاری کرد.

در میان کوه‌های صبور لرستان، شهری خسته از رنج و محرومیت، این روزها پدیده‌ای نگران‌کننده رخنه کرده است: مسابقات خیابانی نوجوانان و جوانانی که شب‌ها، خیابان‌های کوهدشت را به قتلگاه خود و دیگران تبدیل می‌کنند. خیابان‌هایی که به جای شور زندگی، صدای فریاد لاستیک و نعره‌ی موتورها از آن برمی‌خیزد؛ نوای هشدار مرگی که کسی جدی‌اش نمی‌گیرد، تا فاجعه‌ای دیگر رقم بخورد.

مسیر منتهی از سه‌راه خوش‌ناموند تا ۱۰ کیلومتر پس از آن، به‌ویژه پس از غروب، جولانگاه کورس‌های خیابانی شده است. نوجوانانی که بیشترشان دانش‌آموزند، با موتور یا خودرویی که اغلب بدون اجازه از خانواده برداشته‌اند، در این مسیر پرخطر با سرعت‌هایی باورنکردنی می‌تازند؛ گاه جان خود را از دست می‌دهند و گاه جان رهگذری بی‌گناه را.

طبق گزارش‌ها و مشاهدات میدانی، طی چند ماه گذشته، تقریباً هر هفته یک جوان در این مسیر جان می‌دهد. مرگ‌هایی که نه‌تنها خانواده‌ها را داغدار می‌کند، بلکه جامعه‌ای کوچک را به ورطه‌ی افسردگی و ناامیدی می‌کشاند. «دور دور» برای این جوانان، نه نشانی از تفریح، که تجسمی از فریب است؛ فریبی مرگبار.

اما چه باید کرد؟

نخستین گام، حضور مداوم و موثر نیروی انتظامی در این محدوده، به‌ویژه شب‌هاست. اجرای جریمه‌های سنگین، توقیف وسایل نقلیه، و تماس با والدین برای اخذ تعهد می‌تواند تا حدی بازدارنده باشد. لازم است اداره آموزش و پرورش نیز وارد عمل شود و با برنامه‌های فرهنگی و مشاوره‌ای، واقعیت تلخ این تهدید را برای نوجوانان تشریح کند.

اگر اقدامی فوری صورت نگیرد، شب‌های کوهدشت همچنان در سیاهی مرگ خواهد چرخید؛ مرگی که نه تصادف، بلکه نتیجه‌ی مستقیم بی‌تفاوتی است. از مسئولان شهری، به‌ویژه فرمانده محترم نیروی انتظامی، سرهنگ امانی، انتظار می‌رود این بحران پنهان اما عمیق را در اولویت قرار دهند.

شهر کوچک کوهدشت، تاب مرگ بیشتر ندارد. جان فرزندان این خاک، گران‌بهاتر از آن است که به بازی گرفته شود.