اوتیسم در یک نگاه؛ اختلالی فراتر از کلیشه‌ها
پایگاه خبری زرک [1] ـ سمیه روزبهانی ـ در حالی که آمار جهانی نشان می‌دهد از هر ۴۴ کودک یک نفر درگیر اختلال طیف اوتیسم است، هنوز بسیاری از خانواده‌ها، معلمان و حتی برخی از پزشکان با درک صحیح این اختلال فاصله دارند. «اوتیسم در یک نگاه» تلاش دارد تا تصویری ساده، دقیق و آموزشی از این اختلال پیچیده ارائه دهد؛ تصویری که فراتر از ترس و برچسب‌ها، بر توانمندی‌ها و ویژگی‌های منحصربه‌فرد هر فرد اوتیستیک تأکید دارد.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) نوعی اختلال رشد عصبی است که تعاملات اجتماعی، شیوه برقراری ارتباط و الگوهای رفتاری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این اختلال، طیفی گسترده دارد و می‌تواند از علائم بسیار خفیف تا چالش‌های شدید متغیر باشد.
آمار نگران‌کننده؛ چرا باید جدی بگیریم؟
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) در آمریکا، در سال ۲۰۲۱ از هر ۴۴ کودک، یک نفر با اوتیسم تشخیص داده شده است. آمارها همچنین نشان می‌دهد که شیوع این اختلال در پسران، چهار برابر بیشتر از دختران است. این اعداد، تنها مختص به جوامع غربی نیستند و شواهد میدانی نشان می‌دهد که نرخ شیوع در ایران نیز در حال افزایش است.
علائم شایع اوتیسم:
* تأخیر در گفتار یا استفاده غیرمعمول از زبان
* عدم برقراری تماس چشمی یا پاسخ ندادن به نام
* رفتارهای تکراری مثل تکان دادن دست یا چرخیدن
* واکنش شدید به صدا، نور یا لمس
* علاقه افراطی به نظم یا موضوعات خاص
تشخیص این علائم، خصوصاً در سال‌های اولیه زندگی، می‌تواند مسیر درمان و مداخله را به‌مراتب مؤثرتر کند.
راهکارهای تشخیص و درمان:
برخلاف تصورات نادرست، اوتیسم درمان‌ناپذیر نیست. هرچند این اختلال تا پایان عمر همراه فرد باقی می‌ماند، اما با استفاده از مداخلات تخصصی مانند گفتاردرمانی، کاردرمانی، آموزش‌های رفتاری و مشاوره‌های خانوادگی، می‌توان کیفیت زندگی فرد اوتیستیک را به‌طور چشمگیری افزایش داد.
درک، نه ترحم
یکی از مهم‌ترین پیام‌های اینفوگرافی «اوتیسم در یک نگاه» این است که هر فرد اوتیستیک، جهان را به شیوه‌ای متفاوت می‌بیند. آنچه این کودکان و بزرگسالان نیاز دارند، نه دلسوزی، بلکه درک، صبوری و بستری برای شکوفایی توانمندی‌هایشان است.
جمع‌بندی:
اختلال طیف اوتیسم، پدیده‌ای پیچیده و چندوجهی است که نیاز به آگاهی عمومی، آموزش تخصصی و حمایت اجتماعی دارد. ارائه اینفوگرافی‌هایی با محتوای دقیق و تصویری، گامی مؤثر در مسیر شناخت بهتر این اختلال و زدودن باورهای نادرست از جامعه است.